हिंदू भक्ती साहित्याच्या क्षेत्रात, व्यंकटेश स्तोत्र एक तेजस्वी रत्न म्हणून चमकते. हे पवित्र स्तोत्र, भगवान व्यंकटेश्वराला समर्पित, ज्याला भगवान बालाजी असेही म्हणतात, हे दैवी आशीर्वाद आणि आध्यात्मिक उन्नतीचे आवाहन करण्याचे एक शक्तिशाली साधन आहे. या लेखात, आपण व्यंकटेश स्तोत्राचे सखोल महत्त्व, पठणाची पद्धत आणि त्याचे एकनिष्ठ अभ्यासकांना होणारे अनेकविध फायदे यांचा सखोल अभ्यास करू.
व्यंकटेश स्तोत्राचे सार प्रकट करणे :
व्यंकटेश स्तोत्र, ज्याला वेंकटेश सुप्रभातम् म्हणून संबोधले जाते, हे प्रख्यात संत प्रपन्न पारिजात महाराज यांनी रचलेले संस्कृत स्तोत्र आहे. हे स्तोत्र भगवान वेंकटेश्वराला समर्पित आहे, ज्यांना भगवान विष्णूचा अवतार मानले जाते आणि तिरुपती, आंध्र प्रदेशातील प्रसिद्ध तिरुमाला वेंकटेश्वर मंदिरात त्याची पूजा केली जाते.
- भगवान व्यंकटेश्वर :
भगवान व्यंकटेश्वर हे त्यांच्या असीम करुणा आणि कृपेसाठी पूजलेले देवता आहेत. समृद्धी, कल्याण आणि आध्यात्मिक ज्ञानासाठी त्यांचे आशीर्वाद मागण्यासाठी जगभरातून भक्त त्यांच्या निवासस्थानी, तिरुमला येथे येतात.
- श्लोक आणि रचना :
व्यंकटेश स्तोत्रात अकरा श्लोक आहेत, प्रत्येक श्लोक भगवान व्यंकटेश्वराची स्तुती आणि अभिवादन करतात. स्तोत्र देवतेला हृदयस्पर्शी आवाहनाने सुरू होते आणि त्याच्या दैवी गुणांची आणि भव्यतेची प्रशंसा करण्यासाठी पुढे जाते.
अधिक वाचा 👉 श्री रामरक्षा स्तोत्र
व्यंकटेश स्तोत्र कसे पाठ करावे :
व्यंकटेश स्तोत्र, जेव्हा अटल भक्ती आणि अंतःकरणाच्या शुद्धतेने पठण केले जाते, असे मानले जाते की ते दैवी आशीर्वाद प्राप्त करतात, अभ्यासकाचे जीवन बदलतात. ते कसे वाचावे याबद्दल चरण-दर-चरण मार्गदर्शक येथे आहे:
- एक पवित्र आणि शांत जागा निवडा :
बसण्यासाठी आणि स्तोत्र पठण करण्यासाठी एक शांत आणि स्वच्छ जागा शोधा. दिवा किंवा अगरबत्ती लावल्याने पवित्रतेचे वातावरण निर्माण होते.
- मानसिक आणि शारीरिक शुद्धता :
सुरू करण्यापूर्वी, आपण शारीरिक आणि मानसिकदृष्ट्या स्वच्छ असल्याची खात्री करा. आंघोळ किंवा आपले हात आणि चेहरा धुण्याची शिफारस केली जाते.
- प्राणायामाने सुरुवात करा :
मन शांत करण्यासाठी आणि तुमची उर्जा केंद्रित करण्यासाठी काही मिनिटांच्या प्राणायाम किंवा दीर्घ श्वासाने तुमचा भक्ती प्रवास सुरू करा.
- गणेशाचे आवाहन करा :
स्तोत्राची सुरुवात पारंपारिकपणे अडथळे दूर करणार्‍या गणेशाला आवाहन करून होते. त्यांचे आशीर्वाद घेण्यासाठी "ओम गणेशाय नमः" चा तीनदा जप करा.
- स्तोत्र पठण करा :
आता व्यंकटेश स्तोत्राचे पठण सुरू करा. तुम्ही ते मजकूरातून वाचू शकता किंवा मेमरीमधून पाठ करू शकता. श्लोकांचा अर्थ समजून घेतल्याने तुमच्या संबंधाची खोली वाढते.
- भगवान वेंकटेश्वराचे ध्यान करा :
तुम्ही प्रत्येक श्लोकाचा जप करत असताना, तुमच्या मनात भगवान व्यंकटेश्वराची कल्पना करा. त्याच्या दैवी उपस्थितीचा अनुभव घ्या आणि त्याच्या गुणांमध्ये आणि कृपेत मग्न व्हा.
- कृतज्ञतेने समाप्त करा :
स्तोत्र पूर्ण केल्यावर, भगवान वेंकटेश्वराचे आशीर्वाद आणि मार्गदर्शनाबद्दल मनापासून कृतज्ञता व्यक्त करा. तुमच्या वैयक्तिक प्रार्थना आणि इच्छा पूर्ण करण्याचा हा एक क्षण आहे.
- प्रसाद द्या :
भक्तीचा हावभाव म्हणून, भगवान व्यंकटेश्वराला प्रसाद (मिठाई किंवा फळे) अर्पण करा.
- नियमितता राखा :
इष्टतम परिणामांसाठी, व्यंकटेश स्तोत्राचे पठण रोजचा सराव करण्याचा विचार करा. अनेक भक्तांना पहाटेच्या वेळी असे करणे शुभ वाटते, परंतु ते आपल्यासाठी सोयीस्कर कोणत्याही वेळी पाठ केले जाऊ शकते.
अधिक वाचा 👉 सत्यनारायण पूजा म्हणजे काय?
Venkatesh Stotra Marathi - श्री व्यंकटेश स्तोत्र
श्रीगणेशाय नमः । श्री व्यंकटेशाय नमः ।
ॐ नमो जी हेरंबा ।सकळादि तूं प्रारंभा ।
आठवूनि तुझी स्वरुपशोभा । वंदन भावें करीतसे ॥ १ ॥
नमन माझे हंसवाहिनी । वाग्वरदे विलासिनी ।
ग्रंथ वदावया निरुपणी । भावार्थखाणी जयामाजी ॥ २ ॥
नमन माझे गुरुवर्या । प्रकाशरुपा तूं स्वामिया ।
स्फूर्ति द्यावी ग्रंथ वदावया । जेणें श्रोतया सुख वाटे ॥ ३ ॥
नमन माझे संतसज्जना । आणि योगियां मुनिजनां ।
सकळ श्रोतयां सज्जना । नमन माझे साष्टांगी ॥ ४ ॥
ग्रंथ ऐका प्रार्थनाशतक । महादोषासी दाहक ।
तोषूनियां वैकुंठनायक । मनोरथ पूर्ण करील ॥ ५ ॥
जयजयाजी व्यंकटरमणा । दयासागरा परिपूर्णा ।
परंज्योति प्रकाशगहना । करितों प्रार्थना श्रवण कीजे ॥ ६॥
जननीपरी त्वा पाळिलें । पितयापरी त्वां सांभाळिले ।
सकळ संकटापासूनि रक्षिलें । पूर्ण दिधलें प्रेमसुख ॥ ७ ॥
हें अलोलिक जरी मानावें । तरी जग हें सृजिलें आघवें ।
जनकजनीपण स्वभावें । सहज आलें अंगासी ॥ ८ ॥
दीनानाथा प्रेमासाठी । भक्त रक्षिले संकटी ।
प्रेम दिधलें अपूर्व गोष्टी । भजनासाठी भक्तांच्या ॥ ९ ॥
आतां परिसावी विज्ञापना । कृपाळुवा लक्ष्मीरमणा ।
मज घालोनी गर्भाधाना । अलौकिक रचना दाखविली ॥ १०॥
तुज न जाणतां झालों कष्टी । आतां दृढ तुझे पायीं घातली मिठी ।
कृपाळुवा जगजेठी । अपराध पोटीं घालीं माझें ॥ ११ ॥
माझिया अपराधांच्या राशी । भेदोनि गेल्या गगनासी ।
दयावंता हृषीकेशी । आपुल्या ब्रीदासी सत्य करीं ॥ १२ ॥
पुत्राचे सहस्त्र अपराध । माता काय मानी तयाचा खेद ।
तेवीं तू कृपाळू गोविंद । मायबाप मजलागी ॥ १३ ॥
उदडांमाजी काळेगोरे । काय निवडावें निवडणारे ।
कुचलिया वृक्षांची फळें । मधुर कोठोनि असतील ॥ १४ ॥
अराटीलागीं मृदुला । कोठोनि असेल कृपावंता ।
पाषाणासी गुल्मलता । कैसियापरी फुटतील ॥ १५ ॥
आपादमस्तकावरी अन्यायी । परी तुझे पदरीं पडिलों पाहीं ।
आतां रक्षण नाना उपायीं । करणें तुज उचित ॥ १६ ॥
समर्थाचिये घरीचे श्र्वान । त्यासी सर्वही देती मान ।
तैसा तुज म्हणवितों दीन । हा अपमान कवणाचा ॥ १७ ॥
लक्ष्मी तुझे पायांतळी । आम्ही भिक्षेसी घालोनि झोळी ।
येणे तुझी ब्रीदावळी । कैसी राहील गोविंदा ॥ १८ ॥
कुबेर तुझा भांडारी । आम्हां फिरविसी दारोदारीं ।
यांत पुरुषार्थ मुरारी । काय तुजला पैं आला ॥ १९ ॥
द्रौपदीसी वस्त्रें अनंता । देत होतासी भाग्यवंता ।
आम्हांलागी कृपणता । कोठोनि आणिली गोविंदा ॥ २० ॥
मावेची करुनी द्रौपदी सती । अन्ने पुरविलीं मध्यरातीं ।
ऋषीश्र्वरांच्या बैसल्या पंक्ती । तृप्त केल्या क्षणमात्रें ॥ २१ ॥
अन्नासाठी दाही दिशा । आम्हा फिरविसी जगदिशा ।
कृपाळुवा परमपुरुषा । करुणा कैसी तुज न ये ॥ २२ ॥
अंगीकासा री या शिरोमणी । तुज प्रार्थितो मधुर वचनीं ।
अंगीकार केलिया झणीं । मज हातीचे न सोडावें ॥ २३ ॥
समुद्रे अंगीकारिला वडवानळ । तेणें अंतरी होतसे विव्हळ ।
ऐसें असोनि सर्वकाळ । अंतरी सांठविला तयानें ॥ २४ ॥
कूर्में पृथ्वीचा घेतला भार । तेणे सोडिला नाहीं बडिवार ।
एवढा ब्रह्मांड गोळ थोर । त्याचा अंगीकार पै केला ॥ २५ ॥
शंकरे धरिलें हाळाहळा । तेणे नीळवर्ण झाला गळा ।
परी त्यागिले नाही गोपाळा । भक्तवत्सला गोविंदा ॥ २६ ॥
माझ्या अपराधांच्या परी । वर्णितां शिणली वैखरी ।
दुष्ट पतित दुराचारी । अधमाहूनि अधम ॥ २७ ॥
विषयासक्त मंदमति आळशी । कृपण कुव्यसनी मलिन मानसीं ।
सदा सर्वकाळ सज्जनांसी । द्रोह करी सर्वदा ॥ २८ ॥
वचनोक्ति नाहीं मधुर । अत्यंत जनासी निष्ठुर ।
सकळ पामरांमाजीं पामर । व्यर्थ बडिवार जगी वाजे ॥ २९ ॥
काम क्रोध मद मत्सर । हें शरीर त्यांचे बिढार ।
कामकल्पनेसी थोर । दृढ येथे केला असे ॥ ३० ॥
अठरा भार वनस्पतींची लेखणी । समुद्र भरला मषीकरुनी।
माझे अवगुण लिहितां धरणीं । तरी लिहिले न जाती गोविंदा ॥ ३१ ॥
ऐसा पतित मी खरा । तरी तूं पतितपावन शारङ्गधरा ।
तुवां अंगीकार केलिया गदाधरा । कोण गुणदोष गणील ॥ ३२ ॥
नीचा रतली रायासीं । तिसी कोण म्हणेल दासी ।
लोह लागतां परिसासी । पूर्वस्थिती मग कैंची ॥ ३३ ॥
गांवीचे होते लेंडवोहळ । गंगेसी मिळतां गंगाजळ ।
काकविष्ठेचे झाले पिंपळ । तयांसी निंद्य कोण म्हणे ॥ ३४ ॥
तैसा कुजाति मी अमंगळ । परी तुझा म्हणवितो केवळ ।
कन्या देऊनियां कुळ । मग काय विचारावे ॥ ३५ ॥
जाणत असतां अपराधी नर । तरी कां केला अंगीकार ।
अंगीकारावरी अव्हेर । समर्थें केला न पाहिजे ॥ ३६ ॥
धांव पाव रे गोविंदा । हाती घेवोनिया गदा ।
करी माझ्या कर्मांचा चेंदा । सच्चिदानंदा श्रीहरी ।।३७।।
तुझिया नामाची अपरिमित शक्ती । तेथे माझी पापे किती ।
कृपाळुवा लक्ष्मीपती । बरवे चित्ती विचारी ।।३८।।
तुझे नाम पतितपावन । तुझे नाम कलिमलदहन ।
तुझे नाम भवतारण । संकटनाशन नाम तुझे ।।३९।।
आता प्रार्थना ऐक कमळापती । तुझे नामी राहो माझीमती मती।
हेंची मागतो पुढत पुढती । परंज्योती व्यंकटेशा ।।४०।।
तू अनंत तुझी अनंत नामे । तयांमाजी अति सुगमे ।
ती मी अल्पमती प्रेमे । स्मरूनी प्रार्थना करीतसे ।। ४१।।
श्रीव्यंकटेशा वासुदेवा । प्रद्युम्ना अनंता केशवा ।
संकर्षणा श्रीधरा माधवा । नारायणा आदिमूर्ती ।।४२।।
पद्मनाभा दामोदरा । प्रकाशगहना परात्परा ।
आदि अनादि विश्वंभरा । जगदुद्धारा जगदीशा ।।४३।।
कृष्णा विष्णो ह्रीशिकेषा । अनिरुद्धा पुरूषोतम्मा परेशा ।
नृसिंह वामन भार्गवेशा । बौद्ध कलंकी निजमूर्ती ।। ४४।।
अनाथरक्षका आदिपुरुषा । पूर्णब्रह्म सनातन निर्दोषा ।
सकळमंगळ मंगळाधीशा । सज्जनजीवना सुखमूर्ती ।।४५।।
गुणातीता गुणज्ञा । निजबोधरूपा निमग्ना ।
शुध्द सात्विका सुज्ञा । गुणप्राज्ञा परमेश्वरा ।।४६।।
श्रीनिधी श्रीवत्सलांछनधरा । भयकृदभयनाशना गिरिधरा ।
दुष्टदैत्यसंहारकरा । वीरा सुखकरा तू एक ।।४७।।
निखिल निरंजन निर्विकारा । विवेकरवाणी वैरागरा ।
मधुमुरदैत्यसंहारकरा । असुरमर्दना उग्रमूर्ती ।।४८।।
शंखचक्र गदाधरा । गरुडवाहना भक्तप्रियकरा ।
गोपीमनरंजना सुखकरा । अखंडित स्वभावे ।।४९।।
नानानाटकसूत्रधारिया । जगद्व्यापका जगद्वर्या ।
कृपासमुद्रा करुणालया । मुनिजनध्येया मूळमूर्ती ।।५०।।
शेषशयना सार्वभौमा । वैकुंठवासिया निरूपमा ।
भक्तकैवारिया गुणधाम । पाव आम्हां ये समयी ।।५१।।
ऐसी प्रार्थना करुनि देवीदास । अंतरी आठविला श्री व्यंकटेश ।
स्मरता ह्रिदयी प्रकटला ईश । त्या सुखासी पार नाही ।।५२।।
ह्रिदयी आविर्भवली मूर्ती । त्या सुखाची अलौकिक स्थिती ।
आपुले आपण श्रीपती । वाचेहाती वदवीतसे ।।५३।।
‘ते’ स्वरूप अत्यंत सुंदर । श्रोती श्रवण कीजे सादर ।
सांवळी तनु सुकुमार । कुंकुमाकार पादपद्मे ।।५४।।
सुरेख सरळ अंगोळिका । नखें जैसी चंद्ररेखा ।
घोटीव सुनीळ अपूर्व देखा । इंद्रनिळाचियेपरी ।।५५।।
चरणी वाळे घागरिया । वांकी वरत्या गुजरिया ।
सरळ सुंदर पोटरिया । कर्दळीस्तंभाचियेपरी ।।५६।।
गुडघे मांडिया जानुस्थळ । कटीतटी किंकिणी विशाळ ।
खालते विश्वउत्पत्तिस्थळ । वरी झळाळे सोनसळा ।।५७।।
कटीवरते नाभिस्थान । जेथोनि ब्रह्मा झाला उत्पन्न ।
उदरी त्रिवळी शोभे गहन । त्रैलोक्य संपूर्ण जयामाजी ।।५८।।
वक्ष:स्थळी शोभे पदक । पाहोनि चंद्रमा अधोमुख ।
वैजयंती करी लखलख । विद्युल्लतेचियेपरी ।।५९||
ह्रिदयी श्रीवत्सलांछन । भूषण मिरवी श्रीभगवान ।
तयावरते कंठस्थान । जयासी मुनिजन अवलोकिती ।।६०।।
उभय बाहुदंड सरळ ।नखें चंद्रापरीस तेजाळ ।
शोभती दोन्ही करकमळ । रातोत्पलाचीयेपरी ।।६१।।
मनगटी विराजती कंकणे । बाहुवटी बाहुभूषणे ।
कंठी लेइली आभरणे । सूर्यकिरणे उगवली ।।६२।।
कंठावरुते मुखकमळ । हनुवटी अत्यंत सुनीळ ।
मुखचंद्रमा अतिनिर्मळ । भक्तस्नेहाळ गोविंदा ।।६३।।
दोन्ही अधरांमाजी दंतपंक्ती । जिव्हा जैसी लावण्यज्योती ।
अधरामृतप्राप्तीची गती । ते सुख जाणे लक्ष्मी ।।६४।।
सरळ सुंदर नासिक । जेथे पवनासी झाले सुख ।
गंडस्थळीचे तेज अधिक । लखलखीत दोहीं भागी ।।६५।।
त्रिभुवनीचे तेज एकवटले । बरवेपण सिगेसि आले ।
दोन्ही पातयांनी धरिले । तेच नेत्र श्रीहरीचे ।।६६।।
व्यंकटा भृकुटिया सुनीळा । कर्णद्वयाची अभिनव लीळा ।
कुंडलांच्या फांकती कळा । तो सुखसोहळा अलौकिक ।।६७।।
भाळ विशाळ सुरेख । वरती शोभे कस्तुरीटिळक ।
केश कुरळे अलौकिक । मस्तकावरी शोभती ।।६८।।
मस्तकी मुकुट आणि किरीटी । सभोवती झिळमिळ्याची दाटी ।
त्यावरी मयूरपिच्छांची वेटी । ऐसा जगजेठी देखिला ।।६९।।
ऐसा तू देवाधिदेव । गुणातीत वासुदेव ।
माझिया भक्तीस्तव । सगुणरूप झालासी ।।७०।।
आतां करू तुझी पूजा । जगज्जीवना अधोक्षजा ।
आर्ष भावार्थ हा माझा । तुज अर्पण केला असे ।।७१।।
करूनि पंचामृतस्नान । शुद्धामृत वरी घालून ।
तुज करू मंगलस्नान । पुरुषसूक्तेकरूनियां ।।७२।।
वस्त्रे आणि यज्ञोपवीत । तुजलागी करू प्रीत्यर्थ ।
गांधाक्षता पुष्पे बहुत । तुजलागी समर्पू ।।७३।।
धूप दीप नैवेद्य । फल तांबूल दक्षिणा शुद्ध ।
वस्त्रे भूषणे गोमेद । पद्मरागादिकरुनी ।।७४।।
भक्तवत्सला गोविंदा । ही पूजा अंगीकारावी परमानंदा ।
नमस्कारुनी पादारविंदा । मग प्रदक्षिणा आरंभिली ।।७५।।
ऐसा षोडशोपचारे भगवंत । यथाविधि पूजिला हृदयांत ।
मग प्रार्थना आरंभिली बहुत । वरप्रसाद मागावया ।।७६।।
जयजयाजी श्रुतिशास्त्रआगमा । जयजयाजी गुणातीत परब्रह्मा ।
जयजयाजी हृदयवासिया रामा । जगदुद्धारा जगद्गुरू ।।७७।।
जयजयाजी पंकजाक्षा । जयजयाजी कामळाधीशा ।
जयजयाजी पूर्णपरेशा । अव्यक्तवक्ता सुखमुर्ती ।।७८।।
जयजयाजी भक्तरक्षका । जयजयाजी वैकुंठनायका ।
जयजयाजी जगपालका । भक्तांसी सखा तू एक ।।७९।।
जयजयाजी निरंजना । जयजयाजी परात्परगहना ।
जयजयाजी शुन्यातीत निर्गुणा । परिसावी विज्ञापन एक माझी ।।८०।।
मजलागी देई ऐसा वर । जेणें घडेल परोपकार ।
हेंचि मागणे साचार । वारंवार प्रार्थीतसे ।।८१।।
हा ग्रंथ जो पठण करी । त्यासी दु:ख नसे संसारी ।
पठणमात्रे चराचरी ।विजयी करी जगाते ।।८२।।
लाग्नार्थियाचे व्हावें लग्न । धनार्थीयासी व्हावें धन ।
पुत्रार्थियाचे मनोरथ पूर्ण । पुत्र देऊनि करावे ।।८३।।
पुत्र विजयी आणि पंडित । शतायुषी भाग्यवंत ।
पितृसेवेसी अत्यंत रत । जयाचे चित्त सर्वकाळ ।।८४।।
उदार आणि सर्वज्ञ । पुत्र देई भक्तालागून ।
व्याधिष्ठांची पीडा हरण । तत्काळ कीजे गोविंदा ।।८५।।
क्षय अपस्मार कुष्ठादि रोग । ग्रंथपठणे सरावा भोग ।
योगाभ्यासियासी योग । पठणमात्रे साधावा ।।८६।।
दरिद्री व्हावा भाग्यवंत । शत्रूचा व्हावा नि:पात ।
सभा व्हावी वश समस्त । ग्रंथपठणेकरुनिया ।।८७।।
विद्यार्थियासी विद्या व्हावी । युद्धी शस्त्रे न लागावी ।
पठणे जगात कीर्ति व्हावी । साधु साधु म्हणोनिया ।।८८।।
अती व्हावे मोक्षसाधन । ऐसे प्रार्थनेसी दीजे मन ।
एवढे मागतो वरदान । कृपानिधे गोविंदा ।।८९।।
प्रसन्न झाला व्यंकटरमण । देवीदासासी दिधले वरदान ।
ग्रंथाक्षरी माझे वचन । यथार्थ जाण निश्चयेसी ।।९०।।
ग्रंथी धरोनि विश्वास । पठण करील रात्रंदिवस ।
त्यालागी मी जगदीश । क्षण एक न विसंबे ।।९१।।
इच्छा धरोनि करील पठण । त्याचे सांगतो मी प्रमाण ।
सर्व कामनेसी साधन । पठण एक मंडळ ।।९२।।
पुत्रार्थियाने तीन मास । धनार्थियाने एकवीस दिवस ।
कन्यार्थियाने षण्मास । ग्रंथ आदरे वाचवा ।।९३।।
क्षय अपस्मार कुष्टादि रोग । इत्यादि साधने प्रयोग ।
त्यासी एक मंडळ सांग । पठणेकरूनि कार्यसिद्धी ।।९४।।
हे वाक्य माझे नेमस्त । ऐसे बोलिला श्रीभगवंत ।
साच न मानी जयाचे चित्त । त्यासी अध:पात सत्य होय ।।९५।।
विश्वास धरील ग्रंथपठणी । त्यासी कृपा करील चक्रपाणी ।
वर दिधला कृपा करुनी । अनुभवे कळो येईल ।।९६।।
गजेन्द्राचिया आकांतासी । कैसा पावला हृषीकेशी ।
प्रल्हादाचिया भावार्थासी । स्तंभातूनी प्रगटला ।।९७।।
वज्रासाठी गोविंदा । गोवर्धन परमानंदा ।
उचलोनिया स्वानंदकंदा । सुखी केले तये वेळी ।।९८।।
वत्साचे परी भक्तांसी । मोहे पान्हावे धेनु जैसी ।
मातेच्या स्नेह्तुलनेसी । त्याचपरी घडलेसे ।।९९।।
ऐसा तू माझा दातार । भक्तांसी घालिसी कृपेची पाखर ।
हा तयाचा निर्धार । अनाथनाथ नाम तुझे ।।१००।।
श्रीचैतन्यकृपा अलोकिक । संतोषोनि वैकुंठनायक ।
वर दिधला अलोकिक । जेणे सुख सकळांसी ।।१०१।।
हा ग्रंथ लिहिता गोविंद । या वचनी न धरावा भेद ।
हृदयी वसे परमानंद । अनुभवसिद्ध सकळांसी ।।१०२।।
या ग्रंथीचा इतिहास । भावें बोलिला विष्णुदास ।
आणिक न लागती सायास । पठणमात्रे कार्यसिद्धी ।।१०३।।
पार्वतीस उपदेशी कैलासनायक । पूर्णानंद प्रेमसुख ।
त्याचा पार न जाणती ब्राह्मादिक । मुनि सुरवर विस्मित ।।१०४।।
प्रत्यक्ष प्रगटेल वनमाळी । त्रैलोक्य भजत त्रिकाळी ।
ध्याती योगी आणि चंद्रमौळी । शेषाद्रीपर्वती उभा असे ।।१०५।।
देवीदास विनवी श्रोतयां चतुरां । प्रार्थनाशतक पठण करा ।
जावया मोक्षाचिया मंदिरा । काहीं न लागती सायास ।।१०६।।
एकाग्रचित्ते एकांती । अनुष्ठान कीजे मध्यराती ।
बैसोनिया स्वस्थचित्ती । प्रत्यक्ष मूर्ति प्रगटेल ।।१०७।।
तेथें देह्भावासी नुरे ठाव । अवघा चतुर्भुज देव ।
त्याचे चरणी ठेवोनि भाव । वरप्रसाद मागावा ।।१०८।।
इति श्रीदेवीदासविरचितं श्रीव्यंकटेशस्तोत्रं संपूर्णम
।।श्री व्यंकटेशार्पणमस्तु ।।
व्यंकटेश स्तोत्राचे परोपकारी फायदे :
व्यंकटेश स्तोत्र हे अध्यात्मिक उर्जा आणि आशीर्वादांचा साठा आहे. येथे काही सखोल फायदे आहेत जे भक्त नियमित पठणातून अनुभवू शकतात:
- दैवी कृपा आणि आशीर्वाद :
व्यंकटेश स्तोत्राचे पठण करून, भक्त भगवान व्यंकटेश्वराच्या दैवी कृपेत प्रवेश करू शकतात, जो त्यांना समृद्धी, संरक्षण आणि आध्यात्मिक उन्नतीचा आशीर्वाद देतो असे मानले जाते.
- नकारात्मकतेपासून संरक्षण :
हे स्तोत्र अभ्यासकाभोवती एक संरक्षणात्मक आभा निर्माण करते, त्यांना नकारात्मक ऊर्जा आणि दुष्ट शक्तींपासून वाचवते असे मानले जाते.
- अडथळे दूर करणे :
स्तोत्राच्या सुरुवातीला श्रीगणेशाचे आवाहन केल्याने अडथळ्यांचा मार्ग मोकळा होतो, ज्यामुळे एखाद्याचे ध्येय आणि आकांक्षा साध्य करणे सोपे होते.
- भौतिक आणि आध्यात्मिक समृद्धी :
भक्त अनेकदा भौतिक आणि आध्यात्मिक पूर्ततेसाठी विशिष्ट इच्छा किंवा इच्छांसह व्यंकटेश स्तोत्राचे पठण करतात.
- आंतरिक शांती आणि प्रसन्नता :
स्तोत्रातील सुखदायक स्पंदने मन आणि हृदयावर शांत प्रभाव टाकतात, आंतरिक शांती आणि शांतता वाढवतात.
- आध्यात्मिक उत्क्रांती :
व्यंकटेश स्तोत्राचे नियमित पठण केल्याने आध्यात्मिक वाढ होऊ शकते, व्यक्तींना त्यांचा ईश्वराशी संबंध अधिक घट्ट करण्यास आणि त्यांचा उच्च हेतू लक्षात घेण्यास मदत होते.
- उत्थान भक्ती अनुभव :
स्तोत्राच्या श्लोकांमध्ये स्वतःला विसर्जित केल्याने एखाद्याची भक्ती वाढते, भगवान व्यंकटेश्वराशी एक गहन संबंध निर्माण होतो.
- तणाव आणि चिंता पासून आराम :
पठणाचा सराव तणाव आणि चिंता कमी करू शकतो, ज्यामुळे अभ्यासकांना कल्याण आणि आशावादाची भावना येते.
- सांस्कृतिक आणि आध्यात्मिक संबंध :
व्यंकटेश स्तोत्र हे केवळ स्तोत्र नाही; हा एक पूल आहे जो व्यक्तींना भारताच्या समृद्ध सांस्कृतिक आणि आध्यात्मिक वारशाशी, विशेषत: तिरुमला येथील भगवान व्यंकटेश्वराच्या पवित्र निवासस्थानाशी जोडतो.
निष्कर्ष :
व्यंकटेश स्तोत्र हे आशेचे तेजस्वी किरण, आध्यात्मिक उन्नतीचे साधन आणि दैवी आशीर्वादाचा मार्ग आहे. हे पृथ्वीवरील क्षेत्र आणि भगवान व्यंकटेश्वराचे स्वर्गीय निवासस्थान यांच्यातील एक पवित्र पूल आहे. पठणाच्या चरणांचे अनुसरण करून आणि त्याचे महत्त्व समजून घेऊन, आपण या पवित्र स्तोत्राने दिलेल्या असीम आशीर्वाद आणि कृपेचा लाभ घेऊ शकता.
आधुनिक जीवनाच्या गजबजाटात, व्यंकटेश स्तोत्र एक शांत आश्रयस्थान, एक आध्यात्मिक अभयारण्य प्रदान करते जेथे हृदय परमात्म्याशी संवाद साधू शकते. भक्ती आणि प्रार्थनेच्या सामर्थ्याद्वारे, हे स्तोत्र शांती, समृद्धी आणि आध्यात्मिक अनुभूतीचे कालातीत वचन देते. व्यंकटेश स्तोत्र हे दैवी आशीर्वादांची गुरुकिल्ली आहे, शक्तीचा स्रोत आहे, आणि आध्यात्मिक प्रबोधनाचे आमंत्रण आहे, सर्वांना त्याचे पवित्र ज्ञान स्वीकारण्याचे आवाहन करते.
अधिक वाचा :
संदर्भ :
वरील माहिती उपलब्ध स्रोतावरून देण्यात आलेली आहे.याच्या तथ्यांबद्दल आम्ही कुठलाही दावा करीत नाही, तसेच अंधश्रद्धेला दुजोरा देत नाही
0 टिप्पण्या